.png)
Ik zat op een bankje in het park toen zich voor mijn ogen een emotioneel drama tussen een peuter en zijn ouders plaatsvond. Het kleine jongetje moest uit de kinderboerderij want het was sluitingstijd, eenmaal buiten het hek zette hij het op een brullen en was het er niet mee eens om te gaan. Zijn moeder vertelde hem dat de kinderboerderij dicht ging en probeerde hem op andere gedachte te brengen door te zeggen dat hij thuis lekker met water mocht spelen. Helaas werkte dit niet want al gauw wees het jongetje naar de speeltuin en zag de glijbanen en andere kindjes spelen.. daar wilde hij wel naartoe. Maar zijn ouders hadden duidelijk andere plannen en vertelde nogmaals dat hij thuis in het badje mocht om met water te spelen. Ze liepen alvast verder maar nu werd het jongetje echt boos en begon duidelijk in verzet te gaan. Met een hard huilen probeerde hij nogmaals duidelijk te maken wat híj wilde en bleef stampvoetend stilstaan terwijl zijn ouders zachtjes doorliepen. Mama, mama schreeuwde hij maar papa en mama bleven doorlopen in de hoop dat hij hen wel achterna zou gaan. Enkel gaf het jongetje niet toe en bleef brullen en stilstaan, papa en mama waren inmiddels wel 30 meter verder. Uiteindelijk kwam zijn vader teruglopen en riep “Doe nu eens normaal en kom mee”, hij tilde het jongetje op en nam hem op de arm mee.
Deze ouders zagen er echt niet onaardig uit en moeder was zelfs alweer hoogzwanger. Maar ze wisten duidelijk niet om te gaan met het gedrag van de kleine jongen, het ongemak straalde van hen af. Het enige wat ik dacht was ‘Erken het kind alsjeblieft in zijn gevoel dat maakt alles zoveel zachter voor het kind en jezelf’.
Erkenning is van cruciaal belang zodat je kind zich gehoord en begrepen voelt. Want hoe meer je zijn emoties eigenlijk negeert hoe erger het wordt. Ook al vind je zijn reactie overdreven, voor hem/haar is dit wat er écht is.
Erkenning geven doe je door je te verplaatsen in je kind en empathisch te reageren.
“Je was nog niet klaar met de dieren aaien hè? mama ziet dat je het niet leuk vind dat de kinderboerderij al dicht gaat. Dat begrijp ik best, kom maar lieverd.“
Of
“Ik zie dat je boos bent, het is ook helemaal niet leuk hè? papa en mama begrijpen het, je mag best even boos zijn. We zijn er voor je“
Je zult zien dat als je ruimte geeft aan de emotie, dat deze vanzelf afneemt. Sneller dan dat je er geen aandacht aan geeft en je kind probeert af te leiden. Wanneer je merkt dat de emotie afzwakt, kun je voorstellen iets anders leuks te doen.
Door begrip te tonen en oprecht te erkennen wat je ziet bij je kind, geef je hem het gevoel dat hij ertoe doet en hij mag zijn zoals hij is. Op deze manier blijf je in verbinding met elkaar en komt het jullie band en de sfeer ten goede.
Comments